شهید احمد توکلی

به گزارش روابط عمومی سازمان بسیج حقوق دانان از فارس؛ كلمه شهيد داراي يك قداست ويژه است، كه اسلام براي آن قا ئل شده است و اگر كسي با بينش اسلا مي، كلمه شهيد را تلقي كند مي بيند كه دور اين كلمه را  ها له اي از نور فرار گرفته است. كسي كه شهيد مي گردد و اسلا م او را شهيد مي شنا سد، به يكي از عالي ترين مراتب و درجاتي مي رسد، كه اسلام براي بشر در نظر گرفته است .

دل شهید وسیع وبی انتها است زیرا هرگاه رود به اقیانوس متصل شود دیگر رود نیست اقیانوس است، دل شهید است که به معدن عظمت الهی متصل است ومعدن عظمت هم که می دانی بی انتهاست.

شهيد حقوق دان، احمد توکلی نیز دلی دریایی داشت که به اقیانوس خود متصل شده بود و در نهایت به معشوق خود رسید.

شهيد احمد (جواد) سال ۱۳۳۹ در يک خانواده مذهبي و متوسط در لار ديده به جهان گشود. احمد به جواد هم معروف بود. ايشان دوران کودکي را با رنج و سختي گذراند و در سن ۶ سالگي در دبستان هفده شهريور مشغول تحصيل شد.

پس از پايان دوره ابتدايي وارد مدرسه راهنمايي اميرکبير شد و اين دوره را با موفقيت پشت سر گذاشت و وارد دبيرستان شهيد مطهري شد سپس در امتحان ورودي دانشسراي مقدماتي قبول شد و دو سال دانشسرا را با موفقيت سپري کرد پس از تحصيل در دانشسرا به علت سن کم يک سال بيکار بود و در مغازه پدر بزرگش کار مي کرد.

در همان سال به دليل علاقه بسيارش به ادبيات در رشته ادبي ثبت نام کرد و سرانجام ديپلم خود را در اين رشته گرفت و در کنکور سراسري دانشگاه در رشته حقوق سياسي دانشگاه تهران قبول شد.

روزها در مدارس جنوب شهر تهران(باغچي آباد) تدريس مي کرد و شب ها در دانشگاه تهران درس مي خواند. تا اين که پس از انقلاب فرهنگي و تعطيلي دانشگاه ها به لار برگشت و به عنوان آموزگار دو سال در روستاي بنارويه مشغول تدريس شد.

در اين مدت فعاليت و کوشش هاي زيادي انجام داد به طوري که تمام اهالي روستاي بنارويه شيفته اخلاق و کارهايش شده بودند. احمد در جهاد سازندگي نيز فعاليت زيادي داشت.

وی در تاريخ ۱۱ خرداد ماه سال ۱۳۶۱ پس از تعطيلي مدارس به لار آمد و در ۲۳ خرداد ماه سال ۱۳۶۱ عازم جبهه نبرد حق عليه باطل شد و سرانجام در ۲۳ تير ماه سال ۱۳۶۱ در شلمچه عمليات رمضان در شب مبارک ليلة القدر به فيض شهادت نائل آمد.

وصیت نامه ی این شهید بزگوار به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم

يا ايتها النفس المطمئنه ارجعي الي ربک راضيه مرضيه

با درود بر اميد منتظران حضرت مهدي(عج) و نائب بر حقش امام خميني و همچنين با سلام به خانواده ام که با وجود گرفتاري هاي زندگي تنهايشان گذاشتم وصيتم را آغاز مي نمايم:

 من با الهام از احکام حيات بخش اسلام و با پيروي از آيين پاک محمد(ص) و نيز با توجه به آيه فوق سرانجام پس از مبارزه با نفس آن را آرام و مطمئن نموده با کمال خشنودي و رضا تصميم گرفتم که به سوي خداي خود رجعت نمايم.

 اميدوارم خداوند نيز از من راضي باشد.اي مادر مهربان و دلسوزم و اي مادري که براي من هم پدر بودي و هم مادر اگرچه ممکن است فقدان من تو را متاثر سازد ولي در عين حال تو را به صبر و استقامت وصيت مي کنم و از تو مي خواهم که بر خدا توکل نمايي اين را هم بدان که مسائل تاثير انگيزتري نيز وجود دارد که بايد به آنها بينديشي بايد به خانواده هايي فکر کني که تمام عزيزان و هستي خود را در اين جهاد مقدس فدا کرده اند.

 بايد به خانواده هاي محترم فلسطيني بينديشي که هر لحظه و هر ساعت زير بمباران هاي وحشيانه جنايتکاران جان مي دهند. آن وقت است که قلبت آرام مي گيرد و بر فداکاري من ارج مي نهي.

اي مادر گرانقدرم چون مشيت الهي بر اين است که همگان اين سراي فاني را ترک کنيم پس جاي ناراحتي نيست و هر زمان خدا بخواهد تو و سايرين نيز به ديار آخرت سفر خواهيد کرد. من در درياي خون شنا نموده و در ساحل کمال و سعادت منتظرت خواهم ماند.

از پدر و مادر و خواهران و برادرانم مي خواهم مرا حلال کنند و از اين که نتوانستم مسئوليت سرپرستي آنان را به نحو خوبي انجام دهم از آنها معذرت مي خواهم. در ضمن از پدرم تقاضا دارم از اين که نتوانستم خدمتي در حقش انجام دهم مرا ببخشد.

پيام من به مردم: از مردم مبارز و قهرمان مي خواهم که همانند گذشته پيوند خود را با امام حفظ نموده و در راه تحقق آرمان هاي انقلاب اسلامي از ايثار جان و مال دريغ ننمايند.

پيام به مسئولين: هر چند اين بنده حقير خود محتاج پند و اندرز مي باشم با اين وجود از مسئولين محترم خواهش مي کنم در برخورد با مردم خوشرويي و محبت کنند و روابط را بر ضوابط مقدم نگيرند و اين را به ياد داشته باشند که هر چه مسئوليت بيشتر مي شود به همان نسبت بايد بر تقوا و خضوع آنها افزوده گردد.

در خاتمه از همگان التماس دعا دارم.والسلام عليکم و رحمة الله و برکاته